In mijn praktijk krijg ik regelmatig de vraag van ouders waarbij het leren rekenen bij hun kind niet zo vlot verloopt: ‘Wat kan ik doen als ouder met mijn kind?’.

Ik vind het belangrijk dat je begint met te kijken naar wat je kind wel kan, hoe het spontaan rekent en dit uit te breiden. Kinderen ervaren plezier als het wel begint te lukken en staan dan open om hun rekenvaardigheden uit te breiden of vragen er zelf om. Als je kind in een negatieve stresstoestand terecht komt, staat het niet meer open om te leren. Je kan dan beter even stoppen en zoeken naar andere manieren om ze te begeleiden. Hierna volgen 6 tips.

Tip 1: Verbind getallen en rekenen met plezier maken.

Wat kan je kind al? Zijn er spelletjes die met rekenen of getallen te maken hebben die jullie graag spelen?  Kan je het af en toe net iets moeilijker maken zodat je kind uitgedaagd wordt om stappen te zetten. Of heb je rekenspellen die je kind niet leuk vindt. Misschien beleven ze hier wel plezier aan als je het eerst iets makkelijker maakt om nadien weer regels toe te voegen.

Je kan ook met een kaartspel spelletjes bedenken of gelijkaardige oefeningen die ze als huiswerk moeten maken op kaartjes schrijven. Er wordt een kaart getrokken, wie het kan oplossen, mag een stap vooruit (in de ruimte, op een ganzenbord, … ). Wie geraakt het eerst bij 10?

Bij sommige kinderen is het belangrijk om het rekenen met bewegen te verbinden. Soms kan het mogen oplossen van oefeningen op een bord of zittend op een schommel ook plezier brengen.

Tip 2: Stimuleer interesse voor rekenen via boeken en gewone activiteiten.

Kinderen leren ook als ze interesse in iets hebben en gaan dan zelf op ontdekking en leren dan nieuwe dingen zonder dat het veel moeite kost.

Kijk naar wat ze nog moeilijk vinden en hoe je daar situaties kan voor aanbieden in het dagelijks leven. Kinderen die het moeilijk hebben met de inhoudsmaten of gewicht kan je betrekken bij het koken en bakken of samen met hen iets klaarmaken dat ze lekker vinden.  Met wie graag voetbalt kan je afstanden schatten en meten of hoeken leren inschatten.

Tip 3: Versterk het zelfvertrouwen i.v.m. rekenen.

Laat je kind ervaren dat het wel al dingen kan die met wiskunde te maken hebben.  Bekijk zeker ook of je tip 1 en 2 al toepast.

Iedereen kan het al eens met een deeltje van de leerstof moeilijk hebben.  Als je kind ondersteuning ervaart om hier door te geraken bv. door de leerstof in kleinere stapjes te oefenen of door meermaals korte momenten te oefenen zodat weer succes ervaren, kan dit ook het zelfvertrouwen ondersteunen. Zelf de oefeningen of het huiswerk maken is geen échte hulp, je kind leert hiervan hoe weinig het zelf kan. Je kan wel je kind ondersteunen bij de denkstappen en de stappen eventueel noteren terwijl je kind zijn denkstappen verwoord.

Wanneer je echter merkt dat je kind meer en meer afhaakt, is het belangrijk om in te grijpen. Je kan eerst zelf proberen en een gesprek met de leerkracht aangaan. Als dit nog niet helpt, kan je contact opnemen met een professional op dit vlak.

Tip 4: Bekijk op welke manier je kind het liefst leert of via welk zintuiglijk kanaal.

Op school wordt vnl. iets uitgelegd en/of getoond. Je moet dan wat gezegd en/of getoond wordt kunnen verwerken. Het zijn dan de prikkels die via het horen en zien moeten verwerkt worden.

Voor veel kinderen met rekenproblemen is het belangrijk om te kunnen voelen wat er uitgelegd wordt en dit kan vaak via het dingen doen of samen doen en daarna de stappen zetten naar de mentale handeling, waarbij ze een innerlijk plan hebben van de handeling.

Zo kan je een kind dat het moeilijk heeft met het verschil tussen de korte en de lange wijzer op de klok laten voelen hoe de wijzers werken. Je legt samen met je kind de getallen van de klok in een cirkel op de grond. Verder neem je een korte en een lange stok. Je spreekt af dat wie de lange stok beweegt, een hele ronde mag draaien terwijl de ander ondertussen rustig van cijfer 1 naar 2 beweegt. Laat je kind ‘start’ zeggen en zo ervaren hoe de wijzers samen werken.

Tip 5: Als automatiseren moeilijk loopt…

Ook hierbij vertrek je van wat het kind kan.

Voorbeelden bij het automatiseren van het optellen en aftrekken tot 10:

• Weten ze wat de bewerkingstekens willen zeggen? Indien niet, begrijpen ze bijdoen, wegdoen? Vertel dan dat er afspraken gemaakt werden om dit ook in het kort te kunnen noteren met een symbool/teken.
• Kunnen ze bij elk getal 1 aftrekken en 1 optellen? Kijk dan of ze ook 2 kunnen optellen of aftrekken.
• Als ze de dubbelen kennen bv. 4 + 4 maar 4 + 3 niet, leg dan het verband. Je doet er nu 1 minder bij.

Voorbeelden bij het automatiseren van de tafels

• Begrijpen ze wat het verschil tussen vermenigvuldigen en optellen is? Indien niet, laat dan zien dat bij het optellen van gelijke groepjes je veel sneller kan werken als je kan vermenigvuldigen maar als de groepjes niet gelijk zijn (dus niet evenveel in aantal) dan moet je wel optellen.
• Als ze al enkele tafels kennen, verbind die dan met wat nog moeilijk is. Bv. 7 x 5 is moeilijk maar je weet: 6 x 5 = 30. Je moet dan 1 x 5 (1 groepje van 5) erbij doen. 30 + 5 = 35 dus 7 x 5 = 35. Als je dit een aantal keren oefent, wordt dit geautomatiseerd.

Tip 6: Langzaam en juist is beter dan snel en fout.

Als iets moeilijk is, laat je kind dan rustig, eerder langzaam werken. Ze doen dit meestal niet uit zichzelf. Dit kan ook betekenen dat er meer tussenstappen gemaakt zullen moeten worden. De meeste kinderen verhogen spontaan hun tempo als ze iets kunnen. Laat het rustig horen als je merkt dat ze een inspanning doen om iets te begrijpen. Kijk naar hun lichaamstaal of ze ondersteuning nodig hebben of zelfstandig willen verder werken.

Bekijk ook of ze efficiënte tussenstappen maken. Bespreek eventueel met hen hoe jij het makkelijker vind, zonder het op te dringen. Zo kan er een gesprek ontstaan en kan je kind van daaruit een denkproces in gang zetten en eigen oplossingen vinden.

Veel plezier samen!

Ik hoop dat je met de bovenstaande tips kan starten.

Mocht je nog hulp willen, kan je contact opnemen en om een afspraak vragen.