Mijn zoon is zo vaak plots boos. Hij wil dit zelf niet. Het gebeurt wel telkens weer. Het valt ons wel op dat het vaker voorkomt als het druk is of als er veel lawaai is. Het rare is dat hij zelf vaak zo veel lawaai maakt en druk gedrag vertoont.

We hebben al van alles uitgeprobeerd zoals structuur geven, op voorhand vertellen wat we gaan doen, niet te veel activiteiten in een weekend plannen, … Niets lijkt te werken en we krijgen er nu ook ruzie door.

Het ligt dus niet aan slechte bedoelingen of een slechte aard van de ouders of het kind. Maar aan wat dan wel?

Kijken achter het gedrag?

Wanneer we bij een woede-uitbarsting gaan schelden, dreigen, belonen, argumenteren, straffen of werken met logische consequenties, willen we onze kinderen motiveren om zich anders te gedragen. We gaan er onbewust van uit dat ze gewoon niet genoeg willen. Maar als kinderen iets niet kunnen, heeft het voorgaande allemaal weinig zin.

Veel mensen denken dat kinderen die vaak in woede uitbarsten dit willen. Het is vaker zo dat ze dit niet willen en geen andere oplossing vinden. Zou het dan kunnen dat ze vaardigheden te kort hebben?

We moeten dus gaan kijken achter het gedrag, dus naar wat dit gedrag ons komt vertellen en het veroorzaakt.

Veelvoorkomende oorzaken

Veel van deze kinderen weten niet hoe ze met hun gevoel moeten omgaan bij frustraties, iets dat anders verloopt dan ze verwachten, iets mislukt, ze verliezen iets/een spel of bij problemen die ze niet direct kunnen oplossen.

Ze voelen innerlijk iets en staan hier niet even bij stil maar laten het naar buiten komen onder vorm van woede. Hierdoor hebben ook anderen er last van en kan je het zien als een kreet om hulp.

Komt dit vaak voor?

In mijn praktijk hoor ik deze vraag regelmatig. Eerlijk, de laatste jaren meer en meer.

Het gaat vaak over gevoelige kinderen die hier nog niet met om kunnen gaan.

Wie heeft er last van?

Vaak heeft het hele gezin last van deze uitbraken. De ouders voelen zich hulpeloos en beschaamd, de broers en zussen zijn bang of zijn niet graag samen thuis en het kind vindt het niet leuk dat het als moeilijk of lastig bestempeld wordt.

Als het ook op school voorkomt kunnen klasgenoten het kind uit de weg gaan of vaker de schuld geven dan nodig. Ook leerkrachten verdenken deze kinderen vaker van iets dat fout loopt. Hier heeft het kind ook zelf last van. Soms gaat het (meer) stoer gedrag vertonen of in zijn schulp kruipen.

Wat hebben deze kinderen nodig?

Deze kinderen hebben ondersteuning, begeleiding vanuit rust en oefening nodig. We moeten hen helpen om deze gevoelens, de signalen in hun lichaam, te herkennen en erbij stil te staan aangezien ze dit niet uit zichzelf doen. Zo kunnen we hen ondersteunen om hun behoeftes te erkennen. Samen kan je dan een oplossing vinden en de nodige vaardigheden oefenen.  

Om het gesprek aan te gaan met je kind, wacht je tot op een rustig moment. In het begin weten de meeste kinderen niet wat ze kunnen zeggen. Geef hen dus even de tijd om terug te gaan naar de situatie en te voelen wat er toen bij hen gebeurde. Hierna kan je samen zoeken naar wat dit gevoel kwam vertellen. Je kan dan als ouder of begeleider jezelf afvragen welke vaardigheden het kind nog mag ontwikkelen.

Als je hulp wil rond het gedrag van je kind door naar hun noden te kijken, kan je iemand raadplegen die je helpt om inzicht te krijgen in het gedrag van je kind (zie bv.  https://prikkelsomtegroeien.be/)

Als je dieper in de wereld van de prikkelverwerking wil duiken, kan je kijken naar de webinars en cursussen die ik over dit thema geef https://prikkelsomtegroeien.be/events/)