Begrijpen en Helpen bij overprikkeling van Baby’s
Heb jij ooit geworsteld met het huilen van je baby zonder een duidelijke reden?
Het zou zomaar kunnen dat jouw kleintje moeite heeft met prikkelverwerking. En geloof me, zelfs de allerkleinsten kunnen hiermee kampen. De manier waarop ze dit uiten, varieert van apathie tot ontroostbaar huilen. Het gekke is dat het eerste vaak over het hoofd wordt gezien, vooral als het gaat om een ogenschijnlijk braaf kindje.
Wanneer het huilen begint, gaan ouders vaak op zoek naar hulp bij de huisarts, pediater, of andere specialisten. Een eindeloze reeks onderzoeken volgt: refluxonderzoek, voedingsintolerantietests, osteopathische consulten, en ga zo maar door. Maar wat als na al die medische inspanningen blijkt dat er niets fysiek mis is met je baby? Wat doe je dan als ouder wanneer je niet meer weet hoe je je kleintje kunt helpen?
Wellicht ben je op dat punt beland waarbij je denkt dat je gewoon moet leren leven met het huilen, dat het vanzelf wel over zal gaan. Maar nee, stop daar niet. Misschien is het tijd om een zorgprofessional te raadplegen die de overprikkeling bij je baby herkent. Eindelijk, een mogelijke verklaring en een oorzaak voor het huilen. Welke triggers herken jij?
- Een moeilijke of stressvolle zwangerschap of geboorte
- Opname op de NICU na de geboorte met onderzoeken, prikjes, buisjes, enzovoort
- Genetische aanleg voor zintuigelijke gevoeligheid
- Traumatische gebeurtenissen, groot of klein, zoals een onveilig gevoel tijdens een vaccinatie of andere gebeurtenissen rond voeding en eten
- Premature geboorte
De kern van het probleem is altijd hetzelfde: een zenuwstelsel dat om welke reden dan ook hyperalert wordt. Dat kleine, nog niet volledig ontwikkelde zenuwstelsel reageert als dat van een volwassene, maar dan sneller en heviger.
Vaak slapen deze baby’s niet of heel weinig. Hun alertheid daalt niet ’s nachts, wat betekent dat ze wakend slapen, snel wakker worden, zich onveilig voelen en, je raadt het al, gaan huilen omdat ze jou nodig hebben om tot rust te komen. Hoe vermoeider je baby, hoe kleiner de prikkelemmer, hoe sneller ze overprikkeld raken, hoe sneller ze hyperalert worden. Zie je de vicieuze cirkel?
Hoe kun je je baby helpen om uit deze cirkel te breken? In het kort: we moeten de hyperalertheid doorbreken, en je baby kan dat niet alleen. Ze hebben jou nodig en zullen huilen om aan te geven: “Ik voel me niet goed, help me.”
Helaas is er geen kant-en-klaar antwoord, want elke baby, ouder en gezin is uniek. Wat ik wel kan bieden, is een reis samen met jou en je baby. Stapje voor stapje zoeken we naar antwoorden. De eerste stap is altijd een grondig intakegesprek waarin we aandacht besteden aan de signalen van je baby en aan jou als ouder.
Soms is het nodig om een sensorisch profiel op te stellen aan de hand van een vragenlijst, zoals de SP-2-NL baby. Hieruit komt naar voren in welke mate je baby gevoelig is, wat de tweede stap is. Vervolgens gaan we observeren: welke tekenen van overprikkeling stuurt je baby uit? Als je deze subtiele signalen leert herkennen, kun je veel sneller ingrijpen en de overstroming van prikkels stoppen voordat het gebeurt.
Tijdens deze observaties deel ik een schat aan tips en trucs met je om thuis mee aan de slag te gaan. Tips over slapen, voeding, spelen, hechting, maar ook over zelfzorg en het vinden van hulpbronnen.
In sommige gevallen kan het nodig zijn om gewenningstherapie aan te bieden. Dit klinkt misschien zwaar, maar het betekent eigenlijk dat we heel voorzichtig, stapje voor stapje, het zenuwstelsel van je baby laten wennen aan prikkels waar het te sterk op reageert. We gaan samen leren dat die prikkels helemaal niet zo eng zijn en dat er geen reden is om meteen in de rode stand te schieten.
Ben jij een ouder van een huilende baby en zie je het even niet meer zitten? Wees welkom, laten we samen op weg gaan naar ouderschap met een gouden randje.
Klik hier voor meer info over Lien van ‘Prikkelsendragen’: Zij kan jou begeleiden in dit ‘gouden pad van troost’.